خرسهای پاندا و آشنایی با این موجودات دوست داشتنی

به نظر می رسد که پاندای غول پیکر در آخر دوره پلیوسن یا اول پلیستوسن، تقریباً دو تا سه میلیون سال قبل تکامل یافته باشد. در طول این دوره ها، پاندای غول پیکر در سراسر چین جنوبی گسترش یافته. فسیل های پاندا در چین شرقی (در حدود شهر پکن کنونی)، برمه و ویتنام پیدا شده.
خصوصیات ظاهری خرسهای پاندا
چشم ها
رنگ
اندازه
پنجهها
پنجه های جلویی پاندا خیلی غیرمعمولی است. این پنجه ها پنج انگشت چنگال دار به اضافه یک استخوان اضافی دارد که مثل یک شست روبرو کار می کند. این شست واقعاً یک انگشت نیست (مثل شست ما نیست). این شست بیشتر یک استخوان مچ بلند اضافه است که مثل یک شست کار می کند.
پانداها این پنجه های ماهر و چالاک را برای قاپیدن غذایشان (بامبو و برگ ها) مورد استفاده قرار می دهند.
دندان ها
سر پاندا از آنجایی که پانداها بیشتر وقتشان را صرف خوردن بامبویی که سفت و از نظر غذایی فقیر است می کنند، دندان ها و فک های قوی ای دارند که برای زنده ماندن آنها خیلی مهم است. پانداهای غول پیکر دندان های آسیای بزرگی دارند (دندان های آسیا دندان های صاف و مسطحی هستند که برای خرد کردن غذا مورد استفاده قرار می گیرند). آنها همچنین چند دندان تیز دارند که برای گاز گرفتن ساقه های بامبوی سفت مورد استفاده قرار می گیرند.
پانداها ۴۲ دندان دارند. آنها همچنین ماهیچه های فک قوی ای دارند که برای جویدن بامبوی سفت مناسب است.
پوستین
تغذیه خرسهای پاندا
خرسهای پاندا نسبت به همه خرس ها بخصوص ترین تغذیه را دارند. غذای آنها تقریباً به دو گونه بامبو (بامبوی چتری و بامبوی پیکانی شکل) محدود می شود.
پانداها تقریباً روزی ۴۰ پوند یا ۱۸ کیلوگرم غذا می خورند. بامبو مواد مغذی خیلی کمی دارد. حتی با این که پاندا این گیاه را می خورد، نمی تواند آن را خیلی خوب هضم کند و بیشتر بامبو هضم نشده از منطقه دستگاه گوارش می گذرد. پاندا باید ۱۲ ساعت در روز بخورد تا مواد غذایی مورد نیاز به بدنش برسد. نای و معده پاندا حالت زمخت و سفتی دارد که در مقابل غذای سفت مقاوم است.
نحوه خوردن
پانداها معمولاً موقعی که در وضعیت عمودی نشسته اند، می خورند. با این شکل نشستن، آنها می توانند پنجه های جلویی شان را برای نگه داشتن غذایشان مورد استفاده قرار دهند.
محل زندگی پانداها در کره زمین
پانداهای عظیم وحشی در مجموعه ای از چند کوه در چین غربی و مرکزی، اکثراً در ایالت سیشوان، شانکسی و گانسو زندگی می کنند.
به خاطر ویرانی مسکن طبیعی یا محل سکونت پانداها، آنها در یک سری از محدوده های گسسته و جدا زندگی می کنند. در نتیجه شش جمعیت جدا از هم پانداها زندگی می کنند که نژادشان با هم مخلوط نشده است.
مسکن طبیعی پاندای غول پیکر سرزمین جنگلی کوهستانی ابری، بارانی و مرطوب است. جایی که گیاه بامبو در آن رشد می کند. پانداهای غول پیکر در جنگل های معتدل با گیاهان همیشه بهار و گیاهانی که در زمستان برگشان می ریزد، در ارتفاع بین ۳۰۰۰ و ۱۰۵۰۰ پایی (۹۰۰ تا ۳۲۰۰ متری) و در ارتفاعات پایین مناطق سرد و کوهستانی (خط مفروظی که بالای ان هیچ درختی رشد نمی کند) پیدا می شوند. پانداها عادت داشتند که در ارتفاعات پایین تر هم زندگی کنند، اما با توسعه کشاورزی و سرزمین های محل سکونت انسان، پانداها به بالا به داخل کوهستان ها رانده شدند.
تعداد
رفتار اجتماعی پانداها
صورت پاندا پانداهای غول پیکر اکثراً خجالتی و منزوی هستند. آنها در بیشتر مدت حیاتشان تنها زندگی می کنند. یک گروه کوچک از پانداها ممکن است در یک منطقه بزرگ پخش شوند و معمولاً تنها هنگام تولید مثل همدیگر را ببینند. دانشمندان خیلی زیاد درباره این جانور نمی دانند.
شواهد دقیقی درباره طول عمر پاندای غول پیکر در جهان وحش وجود ندارد. اما دانشمندان چینی گزارش می کنند که بعضی از پانداها در باغ وحش ها تا ۳۵ سالگی زندگی کرده اند. بیشتر جانوران در حیات وحش مدت طولانی تری زندگی می کنند.
نحوه حرکت و راه رفتن خرسهای پاندا
پانداهای غول پیکر راه رفتنشان حالت غلتیدن و خرامیدن دارد. پانداهای غول پیکر مثل انسان و سایر خرس ها پاصاف هستند (هم کف پا و هم پاشنه و هم انگشتان در موقع راه رفتن زمین را لمس می کند).
پانداها به خوبی از درختان بالا می روند. آنها پنجه های کوتاهشان را مورد استفاده قرار می دهند تا پوست درخت را بگیرند و بالا روند. بعضی وقت ها آنها بالای درخت چرت بعد از ظهر می زنند.
بر خلاف بسیاری از خرس های دیگر، پانداها نمی توانند روی پاهای عقبی شان راه بروند.
تولید مثل
پانداها نسبت تولید مثل خیلی پایینی دارند که در کاهش تعداد آنها مؤثر بوده است. پانداهای غول پیکر مؤنث و مذکر در فصل بهار جفت گیری می کنند و با صدا و بو یکدیگر را جذب می کنند.
مؤنث ها بین ۹۵ تا ۱۶۰ روز بعد از جفت گیری بچه شان را به دنیا می آورند. آنها توله هایشان را در پناهگاه هایی که در زمین حفر می کنند نگه داری می کنند. یکی دو توله متولد می شود اما معمولاً یک توله زنده می ماند.
زمستان خوابی
بچه پانداها
توله پانداها، کوچک، سفید، کور و بدون پوشش خز هستند و در هنگام تولد ناتوان هستند. به استثنای جانوران کیسه دار (کانگوروها و …) توله های پاندای غول پیکر کوچک ترین پستانداران تازه متولد شده هستند. وزن آنها هنگام تولد چهار تا شش اونس (۸۵ تا ۱۴۰ گرم) است که سبک تر از وزن یک سیب است.
مثل بچه تازه متولد شده انسان، توله پاندا موقعی که گرسنه است یا نیاز به توجه مادر دارد گریه می کند. پوششی که در بزرگی پاندا رنگ می گیرد، حدود یک ماه بعد از تولد به وجود می آید. چشمان توله در شش تا هفت هفتگی باز می شود. آنها حدود سه ماه بعد از تولد مادرشان را دنبال می کنند. پانداها خوردن بامبو را در حدود شش ماهگی شروع می کنند و در حدود نه ماهگی توسط مادر از شیر گرفته می شوند. توله ها خیلی آهسته رشد می کنند. آنها برای یک تا دو سال با مادرشان می مانند و در دو تا چهار سال به طول کامل رشد می کنند.
منبع:عصر ایران